Midak Sokağı-Necib Mahfuz

Elimde, sahifelerini çevirdikçe kitap kokusu(fazlası değil) gelen bir 1988 kitabı…

Midak Sokağı,Necib Mahfuz’a Nobel ödülü getiren eseri.

Necip Mahfuz, Orhan Pamuk’a kadar doğunun tek Nobel ödüllü yazarıymış…

Doğunun yazarına neden Nobel Ödülü verilir?!

Memleketini nasıl yerdiyse,insanlarını nasıl eleştirdiyse o denli Avrupalı olduğu için verilir.

(‘Nobel Ödülü alan edebiyat eserlerinden hangi gün hayır gördüm ki.’ Şeklinde gelişen tezim yine çürümedi.)

Midak Sokağı’da tam böyle bir eser. Midak Sokağı Türkçe de Ara Sokak demek. Kahire’deki bir ara sokağı anlatıyor roman. Sokakta neler yok ki…sokaktaki insanların pisliği,ahlaksızlığı,İslam'dan uzak halleri ile Müslüman oluşları vs vs… daha şimdiden okurken içiniz daraldı diğmi muhterem kâriler…315 sahifeyi bu şekilde okudum inanın. Hatta bir sabah öğrencilerim ‘’hocam bugün mutlusunuz siz’’ dediklerinde o gün kitabın kapağını açmadım,açamadım :) mutlu olduğunuz bir gün okuyabilceğiniz bir kitap değil zira…

Midak Sokağı’nın türlü türlü karakterleri mevcut; tatlıcı Kâmil amca, berber Abbas,iş adamı Selim Elvan,Rıdvan Hüseyni bey ve daha bir çoğu… Midak Sokağı’nda kötü yola düşen Hamide’den  tutunda  farklı tercihlere sahip kahveci Kirşa Efendi’ye kadar ,yok yok… bunca sapkınlıkları yazarak Arap edebiyatının öncüsü,tanıtıcısı mı oldu şimdi yazar?

Fatih Çıtlak hocanın ecdad için dediği çok güzel bir şey var  ‘’O kadar da tarafsız olamayız.Ben dedem Fatih Sultanı eleştiremem ben ona objektif bakamam, onunla övünürüm,ben ona sahip çıkarım,ben onun Fatih’liğini bilirim’’diyor. Ve dürüstçe devam ediyor.’’ Bu hal eksiksiz,hatasız diye değil. Yanlışını eksiğini başkası (yabanc)ı bulsun’’ diyor. Çok haklı… Eyvallah böyle de olmasın yazar. Objektifliğe,tarfsızlığada razıydım ancak romanda ciddi bir taraf var ve bu taraf objektiflikten ziyade halkının sadece nasıl kötü meziyetlere,özenmelere sahip olduğunu anlatıyor….haliyle kitapta iç karartıcı tablodan başka fazla bir şey de kalmıyor…bir romanın ibretlik olması ile pesimistik olması arasında çok ciddi bir fark var. 

Altı çizili tek bir cümlem dahi yok size aktarabileceğim. Tek diyebileceğim ben kurban oldum siz kurban olmayın muhterem kârilerim…

Okuduğum son 3 kitaptır bir kurbanlık hali…neticesinde anladım ki bu tarz klasikleri okumak için yaş olarak biraz geç kalmışım. Bu saatten sonra alınacak fazla bir şey kalmamış demek istemiyorum fakat tecrübe ediyorum ki gerçekten kalmamış.Onca bilgi eksiğimiz varken,okunması gereken o kadar eser varken; kul olmasa da kitap hakkına girmiş gibi hissediyorum kendimi. Bildiğimiz yolların bilmek dilediğimiz onca taşı varken neden saparız ki?..